Ik zit in het donker
En ik hou mijn ogen dicht
Ik ben bang voor wat ik zien zal
Want ik sta niet in het licht.
Ik zit al tijden zonder iemand
Mijn gedachten gaan niet goed
Ik vergeet nog wat geluk is
En hoe je hopen moet.
Doe mijn ogen langzaam open
En ik zie de duisternis
Ik wist het in mijn hoofd wel
Dat ik daglicht te erg mis.
Als ik ben gewend
Zie ik wat er nog wel is.
Wat ik niet had durven hopen
Glimpen in de duisternis
Het zijn de randen van de wereld
Die afgetekend staan.
Het zwart wordt langzaam grijs
En mijn hart gaat kloppend aan.
Het donker maakt het licht
Anders dan voorheen
Ik moet nog meer mijn best doen
Dan toen de zon me nog bescheen.
Ik zit in een kamer
Die donker is en zwart
Ik kijk wel met mijn ogen
Maar zie meer met mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten