Mijn zoontje vraagt mij woorden als hij luistert naar mijn stem
Die hem voorleest uit de boeken die ik eerder gaf aan hem
Wat betekent en wat is, vraagt hij telkens weer aan mij.
En meestal kan mijn hoofd er met zijn logica wel bij.
Want wat wal is en wat kant, kade is en trossen los
Wat schepping is en nacht, wat bomen zijn en bos
Daar draait mijn hoofd zijn hand zich niet zo snel voor om.
Dan voel ik mij als man gelukkig niet zo dom
Maar moeite kost het mij om uit te leggen wat
Een God is en heelal wat leven is en dood
Die vind ik voor mijn hoofd ook veel en veel te groot.
Dan stamel ik en stotter: dat ik't ook allemaal niet weet
Mijn zoontje vind het prima als hij zijn vraag alweer vergeet.
