Dank voor de morgen
dank voor het brood
wees met de mensen
verkerend in nood
nu ik ga eten
dank u weer
Zegen de spijzen
Dank u o Heer
Amen
zaterdag 26 augustus 2017
vrijdag 18 augustus 2017
Rups
De neef van de rups
dat is een wesp
die draagt een gesp
om zijn gipsen poot.
Waarom die wesp,
de neef van de rups dat doet?
Als sla je me dood!
zaterdag 12 augustus 2017
Bidden
Elke avond na het eten
bad mijn moeder tot de Heer
Voor de mensen in de wereld:
Wees met hen vandaag ook weer.
Ze bad voor naasten en voor vreemden
Niemand die ze oversloeg
En als kind wist ik niet beter
dat ze aan de Heer dat vroeg.
Voor haar was het gewoonte
Een routine voor de nacht
Toch vond ik het reuze aardig
Dat ze aan de ander dacht.
Maar als puber wist ik zeker:
al dat bidden heeft geen zin
het is niet logisch en rechtlijnig
wie geloof daar nu nog in.
In een godsbeeld van een Vader
Op een wolkje met een baard
Ik geloof niet meer in sprookjes
Die wereldsmart niet meer verklaard
Ik nam afstand tot routine
Van mijn beelden van geloof
Waarmee ik mij zachtaardig
van de zekerheid beroof
Van de hemel en van Jezus
Als zijnde zoon van God
Van de vaste rituelen
Van dit komt eerst en dat tot slot.
Tot ik uitgekleed en naakt stond
Afgebroken tot op het bot
Ben ik langzaam weer gaan bouwen
Aan mijn beeld van Heer en God.
Met de vraag naar den beginne
Was er licht of toch een knal
Wist ik zeker wat ik wilde
Geen theorie verklaart het al.
Volg ik logica's of dogma's?
Geen van beide ben ik bang
Meer dan letter is de liefde
Die mij leidt mijn leven lang
Ik zie de wereld vol verbazing
Atomair en als totaal
Of er iemand is die dobbelt
Maakt niet uit voor mijn verhaal.
Ik geloof niet in gods liefde
Maar in liefde als een god
Die als Ene alles aanstuurt
Zij het toeval of het lot.
Ik geloof ook niet in Jezus
Die mijn zonden dragen moet
Maar zijn daden voor het goede
Zeggen wat een christen doet.
Ik geloof niet in een Geest
Die zich over mij uitstort
Maar in de inspiratie
Die leven is en leven wordt.
Ik geloof niet in een kerkzaal
Maar in mensen die er zijn
Waar twee er samenkomen
Is een gemeente in het klein
Ik geloof in rituelen
Als een middel tot het doel
Om met elkaar te zijn verbonden
In het hart en het gevoel
Maar hoe zit het dan met bidden?
Hoe geloof ik daar dan in?
Als er niemand is die luistert?
Heeft het bidden dan wel zin?
Kun je bidden tot de liefde?
T'is de allergrootste kracht.
Maar wat heeft het me te bieden
Als ik wankel door onmacht
Als ik twijfel aan het leven
En niet weet waar ik kan gaan
Als ellende slechts mijn deel is
Ik zelfstandig niet kan staan.
Is mijn bidden therapeutisch?
Als ik angsten 's nacht verwoord
En wie hoop ik dat mijn smeken
Dus het allerliefste hoort?
Als ik dankbaar ben voor't goede
En'k mijn bidden daaraan wijdt
Naar wie bid ik in 't bijzonder
Aan wie kan ik mijn woorden kwijt?
En aan wie vraag ik ontferming
Als'k voor medemensen bid?
Universum of de ander
Of de wens die in mij zit?
Maar soms heb ik de behoefte
Om even stil te staan en zijn
Want er zijn van die momenten
Dat ik nietig ben en klein.
En dan hoop ik op een wonder
Dat mijn bidden wordt verhoord
En dan zet ik mijn principes
Net zo makkelijk overboord.
En dus bid ik als mijn moeder
Voor de wereld om mij heen
Tegen beter weten in:
Laat ons God toch niet alleen.
Abonneren op:
Posts (Atom)